08:50

گوشۀ بشکن ام زخم شده، از این پوست پوست شدن های گوشۀ انگشت، کم آبی بی آبی ها، فقر ویتامینی ها، کمبودِ جدول تناوبی های دورِ ناخن، بعد من عادت ندارم ناخن بخورم، اون هم چون چیزی تو زندگیم نیست که بخوام بخاطرش استرس بگیرم، من فقط ممکنه گاهی بخاطر بعضی حرف ها یا بعضی چیزها یا جورِ زندگی بعضی از آدم ها گریه کرده باشم که اون هم اونقدرها مهم نیست که بخاطرش انگشت خودمُ گاز بگیرم، بعد درد میگیره خب، آخه الان ها دوباره ویرِ بشکن زدنمه؛ تخ تخ اینُ نیگا، لاک لاخ به چی فکر میکردی؟ تلَخ تولوخ بدش من، خب متاسفانه هر کاری کردم نتونستم صدای بشکنُ فارسی سازی کنم، خیلی ها نمیتونن، فقط زرشُ میزنن، کدوم اردکی تا حالا گفته کوآک؟ بعد گلوش خلط بیاره میگه کداک؟ خب اگه اینُ میگفت ویدئو تبلیغاتیش در میومد کارخونه به اون قدمت و عظمت به کاه نمی رفت، قوقولی قو قو؟ هر چقد هم که صداسازی کار کرده باشه، هر اندازه هم که در محضر استاد از عنفوان کودکی تلمّذ کرده باشه قافُ میگه خدایی؟ خوخولی خو خو نیس؟ اینا رو کی حقیقتش کرده؟ تکرار شماها؟ بیخیالی ماها؟ یا خوشکلیِ قصه گو؟