08:48

من که خب البته بُتی چیزی نیستم، هیچ وقت هم دلم نخواسته باشم، یا شاید هم زیاد دلم نخواسته باشم، یا شاید هم فول تایم دلم نخواسته باشم، واسه همین هم رفتم، باید هم می رفتم خب، هر کی جای من بود می رفت، در مورد بت شدن حرف میزدم، این که بتی چیزی نیستم، با این حال بین این جماعتی که در گذر تاریخ، از سنجاق قفلی و آلت راست کرده گرفته تا شیر خشک و گاو سینه پروتزی رو پرستیده، هیچ و ابدا و مطلقا بعید نیست که یه عده کسمغز هم پیدا بشه که یکی مثل من یا بدتر از اون؛ یه گه مثل تو بشه بتش، مساله ابدا و مطلقا و اصلا این نیست که من نگران سنجاق قفلی بودن یا راست شدن یا فرمولاسیون شیر مصرفی شون بوده باشم یا نه، مسئلۀ من دقیقا اینه که دلم نمیخواد عین فارست گامپ یهو برگردم ببینم یه ماراتن آدم پشتم داره میدوئه، میخوام هر وقت خواستم برگردم خونه، هر وقت خواستم راکت پینگ پونگمُ بذارم تو کیفم، هروقت هم خواستم؛ دیگه سوار اتوبوس ها نشم