04:18

وضع و حال من حال و وضع منه، هزار بار با هزار جورمثال بهتون نشون دادم که اگه همین جمله های تخمی رو یکی مثل افلاطون گفته بود چجوری شورت از پاتون در میاورد، بعد چون من میگمش فرم گزارش تخلف پر میکنن واسم، مرض دارم مثال میزنم؟ مرض دارم و مثال میزنم، ملت درون هر آدمی فاحشۀ خودشه، این جمله آخریه مطلقا هیچ مفهوم خاصی نداره اما بعنوان مثال بذار یادت بندازم که اینو اگه براهنی گفته بود قطری شیاف کرده بودین به خودتون، وضع و حالم بترتیب خوب و بد بود و حال و وضعم از جمعه تا حالا بترتیب بد و خوب و ریدمون و شوکه و دایورت، من همیشه باید فرار کنم، من همیشه باید دنیا به تخمش ترین آدم دنیا باشم، من همیشه باید تنها راه حلی که به ذهنم میرسه جاخالی دادن باشه، من جای خالی چیزها شده ام، الان این جملۀ آخری رو بینی و بین اللّه نمی شد اقلا تو این شب شعرهاتون که اتفاقا عصرها برگزار میشه، با پلک روی هم گذاشته خوند؟ به خاک رفیقم که میشه، خاک تو سرش که هنوز خاکش نکردن، خاک تو سرش که رید به تمام هفته ام، تهش دو روز دیگه راه میرم تو خیابون و دوتا لوند و سه تا مخنث و یکی و نصفی کاپل میبینم و یادم میره، تهش هایده رو دوبار بذارم رو ریپیت که دیدی حتی یادت هم میبرن از یاد و یه سری هم تکون بدم و خشتک جینُ دو سه بار بالا پایین بکشم که جا واکنه و استیبل بشه و موقع پیاده روی نیفته وسط دست و پا، هیچ خشمی هم ندارم الان و مادر تویی که داری تو ذهنت به پنج گانۀ سوگ من فکر میکنی رو سابیدم، این جوری بنویسم راضی میشین؟ یا مثلا بنویسم گا اسلش ی ستاره سه تا یک ستاره مربع ی خط فاصله دم خط بعد؟ ریدم دهن متظاهر کیریتون کسکشای دری وری خیابون ندیدۀ خیابونی، عن تو قیافه و ضد ارزش و دنیاتون، من اگه میخواستم نهج البلاغه بنویسم که دیگه وبلاگ نمی نوشتم، من اگه قرار بود سر رو شونه بذارم و هق هق کنم که واسه یه مشت بچه سال عقده ای تازه به دوران رسیدۀ هم قد شمع کیک تولدم حرف نمیزدم، شاشیدم تو این دنیایی که من نخواسته و توی تونسته هنوز توشه، ریدم تو دنیایی که آدم هی راه میره و هی سوگ تازه اشُ می پذیره و هی یاد نمیگیره بعد پذیرفتنش چه گهی باید بخوره، ریدم تو این دنیایی که آدم باید به همۀ گه خورهای دورش جواب پس بده، ریدم دهن تویی که فکر میکنی دلتنگیت اون چیزی بود که امروز بهش احتیاج داشتم، شاشیدم به رفاقت هایی که تهش یه خدافظی ساده هم نداره، متنفرم ازتون همه تون کوریون...